De kleinste uil van Vlaanderen kon ik in mijn straat fotograferen. Ik zocht het beestje al een tijdje, tot ik hem per toeval op een knotwilg zag zonnebaden. Ook al is hij maar zo groot als een sneeuw, met zijn karakteristieke kop – waarin zijn felle gele ogen je streng aanstaren – blijft hij toch de looks van een echte uil uitstralen. Het valt me wel wat tegen dat deze jongen nogal schuw is. Ik geraak er maar niet dicht genoeg bij om scherpere beeldjes te schieten.