De meest voorkomende specht. Deze heb ik gefotografeerd in m’n tuin te Ellezelles (B). Kenmerkend is zijn lachende roep – hij lacht je als het ware uit (één van zijn dialectische namen is dan ook ‘lachspecht’) en zijn geroffel, al gebeurt dit minder frequent dan bij een grote bonte specht, bijvoorbeeld. Onlangs werd ontdekt waarom die vogels geen migraine van dat roffelen krijgen. Tussen de snavel en de hersenen van de specht zit een laag poreus bot. Deze koraalachtige laag absorbeert lage-frequentie-trillingen, waardoor deze niet doordringen tot de hersenen. Op de foto zie je een mannetjesexemplaar, dat zie je aan de rode baardstreep onder het oog. Bij vrouwtjes is dat zwart.
